Śląsk

"Jędrzejowe wróżby" - przedstawiane w stroju rozbarsko-bytomskim pieśni i tańce regionu Górnego Śląska, dzieją się w czasie wieczoru poświeconego świętemu Andrzejowi.

Oskar Kolberg o Andrzejkach na Śląsku pisze: Wieczór 30 listopada (...) nastręcza także sposobność do rozmaitej zabawy. (...) Dziewuchy rzucają w tył trzewik, który jeżeli po spadnięciu na ziemię końcem, a nie napiętkiem obrócony jest ku drzwiom, przepowiada im zamążpójście w ciągu roku. Takimże sposobem ciskają ostróżyny z jabłek i z ich zakrętów starają się zgadnąć głoskę początkową (nazwiska) przyszłego męża.

Takie i inne wróżby mają miejsce podczas występów zespołu. Zgrabnie połączone z tańcami w całość malują obraz Ślązaków, których cechował pewien umiar i rozwaga powstrzymująca, mimo żywości i wesołości ruchów, rozhukanie i rozpasanie. Prezentowany na scenie górnośląski folklor taneczny odznacza się dużą różnorodnością form. I tak obok tańców w parach jak "Obracany" czy "Zajączek", występują formy zabawy zbiorowej ("Kokotek"), jak również charakterystyczne dla tego regionu tańce trójkowe. Któż nie zna trojaka "Zasiali górale", który w okresie powojennym urósł niemal do rangi tańca narodowego.

Rozmaitość melodii zawartych w programie cechuje kontrast części wolnej i szybkiej. Jest to wyróżniająca się cecha tańców śląskich, wytwarzająca dużą skalę napięć dynamicznych. Część wolna wykonywana w tempie umiarkowanym ma często charakter chodzonego.Druga część natomiast wykonywana w szybkim tempie, biegiem lub podskokami, urozmaicona klaśnięciami i przytupami, zmienia się w żywy, wesoły taniec.

Wyjątkowo bogaty i oryginalny folklor Górnego Śląska dopełnia brzmienie kapeli, w której szczególną rolę odgrywają instrumenty dęte. Muzyka skupia w sobie wszystko, co w śląskim narodzie najszlachetniejsze.

Konsultant - Leszek Rembowski